Eindelijk… vakantie!Lang naar uitgekeken, de laatste weken echt afgeteld, en dan is het zover: vakantie! De kinderen zijn moe, de laatste weken waren nog ´even doorzetten´, en nu heerlijk ontspannen en genieten. Tot rust komen. Om er vervolgens achter te komen dat een vakantie van 6 weken eigenlijk best lang is. Om van de vakantie bij onze zuiderburen nog maar te zwijgen: daar duurt de schoolvakantie zelfs 2 maanden! Met een beetje geluk ga je daarvan enkele weken op vakantie. Maar wat doe je de rest van de vakantie?

Nog even en het is weer vakantie. Lekker even nietsdoen en hopelijk genieten van lekker weer! Voor de kinderen uit groep 8 zitten de laatste loodjes er inmiddels (bijna) op. Kamp is geweest, de musical gespeeld, het applaus ontvangen. Tijd voor de volgende stap in hun leven: de middelbare school! Hoe zal het ze vergaan volgend schooljaar? Gaat het ze lukken om nieuwe vrienden te maken? Hoe gaan ze om met al dat huiswerk? Vreemde talen leren en vooral het huiswerk plannen! Hoe gaat het ze lukken om hun mobiel – die soms vergroeid lijkt te zijn aan hun handen – weg te leggen, om de verleiding te weerstaan? Whatsapp, games, instagram… allemaal véél interessanter dan Magister en hun huiswerk.

Onlangs las ik in het nieuws dat 15% van de kinderen nooit, ik herhaal: NOOIT, buitenspeelt. Huh? Daar kan ik met mijn moederverstand echt niet bij. Ook met mijn professionele verstand niet, overigens. Ik neem aan dat er bedoeld wordt dat dit geldt voor de thuissituatie. Ieder schoolgaand kind speelt toch op school op gezette tijden buiten? En op de opvang?Hoe is het mogelijk dat in de thuissituatie 15% van de kinderen nooit buiten speelt?! Wat doen deze kinderen dan? Van het ene clubje naar het andere? Alleen maar beeldschermen? Met hun neus in de boeken? Schiet mij maar lek.

Onderpresteren, een veelgehoorde term als het gaat over hoogbegaafde kinderen. Maar wat is onderpresteren nou precies? En hoe herken je het?

Onlangs heb ik bij een Kinderopvang Organisatie een presentatie gegeven over hoogbegaafdheid. Naast de kenmerken van hoogbegaafdheid bij kinderen, kwamen ook de speciale behoeften van hoogbegaafde (en vaak ook hoogsensitieve) kinderen ter sprake. Eén van de pedagogisch medewerkers stelde mij de kritische vraag: “Maar wat jij ons nu vertelt, dat hebben toch álle kinderen nodig?”. Ja, de meeste behoeften die ik benoemde, gelden inderdaad ook voor andere kinderen. Maar waarom heb ik ze dan toch opgenomen in mijn presentatie? En waarom vind ik het zo belangrijk om ze te benoemen? Deze pedagogisch medewerker heeft mij aan het denken gezet!

Wat maakt dat je je kind laat testen op zijn of haar intelligentie? Wanneer kies je als ouder ervoor om je kind te laten testen? Wat gaat het je zoon of dochter brengen? Wat zijn de gevolgen als het IQ van je kind bekend is?

Regelmatig krijg ik de vraag hoe ik denk over voltijds hoogbegaafden onderwijs ten opzichte van regulier onderwijs. Ik merk bij de vragenstellers dat er twijfel is. Twijfel of zo´n aparte school, het afzonderen van deze doelgroep van andere kinderen, wel zo´n goed idee is. Mijn motto is:

Het is deze week de week van de hoogbegaafdheid. Een goed moment om een pleidooi te houden voor het opheffen van het taboe op hoogbegaafdheid.

Als je hoogbegaafd zegt, zeg je hoogsensitief. Er bestaat geen wetenschappelijk bewijs voor, maar de praktijk wijst uit dat iedere hoogbegaafde in meer of mindere mate hoogsensitief is. Hoe hoger het IQ, hoe hoger de sensitiviteit. Dit kan op één of meerdere gebieden zijn. Maar wat betekent het om hoogsensitief te zijn, wat hebben hoogsensitieve kinderen nodig en hoe ga je daar als ouder en leerkracht mee om?

Je kent ze vast wel…Sheldon van de Big Bang Theory, Steve Urkel uit Family Matters. Anders dan de anderen; creatief, soms verstrooid en vol kennis. We moeten om ze lachen in de tv-series, maar we komen ze nooit tegen in het echte leven.

…the tough get going! Oftewel: als het moeilijk wordt, gaan de echte doorzetters door. Wanneer ben je een echte doorzetter? Zijn hoogbegaafden doorzetters?

Na alle hectiek in de laatste schoolweek met kerstspel, kerstdiners, borrels en ander gehaast, is het tijd voor rust. Alles loslaten en eerst maar eens bijslapen en vooral even niets moeten. Heerlijk! In mijn vorige blog kun je lezen wat je kunt ´doen´ in zo´n heerlijke luie vakantie. Bij ons duurt deze periode van luiigheid meestal een week, dan zijn we het hangen wel een beetje zat en is het weer tijd voor nieuwe prikkels en wat actie!