Onderpresteren, een veelgehoorde term als het gaat over hoogbegaafde kinderen. Maar wat is onderpresteren nou precies? En hoe herken je het?

Onlangs heb ik bij een Kinderopvang Organisatie een presentatie gegeven over hoogbegaafdheid. Naast de kenmerken van hoogbegaafdheid bij kinderen, kwamen ook de speciale behoeften van hoogbegaafde (en vaak ook hoogsensitieve) kinderen ter sprake. Eén van de pedagogisch medewerkers stelde mij de kritische vraag: “Maar wat jij ons nu vertelt, dat hebben toch álle kinderen nodig?”. Ja, de meeste behoeften die ik benoemde, gelden inderdaad ook voor andere kinderen. Maar waarom heb ik ze dan toch opgenomen in mijn presentatie? En waarom vind ik het zo belangrijk om ze te benoemen? Deze pedagogisch medewerker heeft mij aan het denken gezet!

Wat maakt dat je je kind laat testen op zijn of haar intelligentie? Wanneer kies je als ouder ervoor om je kind te laten testen? Wat gaat het je zoon of dochter brengen? Wat zijn de gevolgen als het IQ van je kind bekend is?

Regelmatig krijg ik de vraag hoe ik denk over voltijds hoogbegaafden onderwijs ten opzichte van regulier onderwijs. Ik merk bij de vragenstellers dat er twijfel is. Twijfel of zo´n aparte school, het afzonderen van deze doelgroep van andere kinderen, wel zo´n goed idee is. Mijn motto is:

Samen waar het kan, apart als het moet.

Het is deze week de week van de hoogbegaafdheid. Een goed moment om een pleidooi te houden voor het opheffen van het taboe op hoogbegaafdheid.

Als je hoogbegaafd zegt, zeg je hoogsensitief. Er bestaat geen wetenschappelijk bewijs voor, maar de praktijk wijst uit dat iedere hoogbegaafde in meer of mindere mate hoogsensitief is. Hoe hoger het IQ, hoe hoger de sensitiviteit. Dit kan op één of meerdere gebieden zijn. Maar wat betekent het om hoogsensitief te zijn, wat hebben hoogsensitieve kinderen nodig en hoe ga je daar als ouder en leerkracht mee om?

Je kent ze vast wel…Sheldon van de Big Bang Theory, Steve Urkel uit Family Matters. Anders dan de anderen; creatief, soms verstrooid en vol kennis. We moeten om ze lachen in de tv-series, maar we komen ze nooit tegen in het echte leven.

...toch?

…the tough get going! Oftewel: als het moeilijk wordt, gaan de echte doorzetters door. Wanneer ben je een echte doorzetter? Zijn hoogbegaafden doorzetters?

Na alle hectiek in de laatste schoolweek met kerstspel, kerstdiners, borrels en ander gehaast, is het tijd voor rust. Alles loslaten en eerst maar eens bijslapen en vooral even niets moeten. Heerlijk! In mijn vorige blog kun je lezen wat je kunt ´doen´ in zo´n heerlijke luie vakantie. Bij ons duurt deze periode van luiigheid meestal een week, dan zijn we het hangen wel een beetje zat en is het weer tijd voor nieuwe prikkels en wat actie!

Sinterklaas is nog niet het land uit, of de kerstversieringen hangen alweer in school! Nog twee weken van sfeervolle lichtjes, kerstbomen en liedjes zingen en dan... eindelijk vakantie! Zijn jouw kinderen er ook zo aan toe? Eventjes he-le-maal niets hoeven en moeten. Heerlijk even bijkomen en cocoonen thuis.

Sinterklaas is weer in het land. Een gezellig tijd samen met familie, snoep en cadeautjes! Voor kinderen ook een spannende tijd. Het Sinterklaasjournaal maakt het ieder jaar weer spannend of het goed komt met de cadeautjes. Ook komen de kinderen overal ineens Pieten en soms zelfs Sinterklaas tegen; op straat, in het winkelcentrum, op de sportclub, bij ouders op het werk en op school. Voor hoogbegaafde en hoogsensitieve kinderen is dit allemaal extra spannend. Slapeloze nachten, extra huilbuien en woedeaanvallen zijn heel normaal in deze periode van het jaar. Hoe zorg je er nou voor dat jouw kind ook een fijne Sinterklaastijd heeft en niet op pakjesavond instort van alle spanningen?